Part I | Geen lege ruimte
Anne Teresa De Keersmaeker is bezorgd om de aarde. Wat doen we de aarde aan, wat gebeurt er met het ecologisch evenwicht? Dat had een loodzware voorstelling kunnen opleveren. Ze is er serieus genoeg voor. Maar haar werk laat ruimte om te ademen, ook op adembenemende momenten.
Het Transformatorhuis is leeg, op een eenvoudige tribune na. Rechts achterin een lamp en een karretje. Twee performers lopen rond. Een ervan is Anne Teresa zelf, in gescheurde spijkerbroek en wit shirtje, op bestofte schoenen. Het is er nevelig. Een brief op de deur waarschuwde voor dichte mist. De voorstelling is niet geschikt voor wie aan claustrofobie lijdt. We zijn gewaarschuwd, maar de eerste indruk valt mee. » lees verder over Holland Festival 2010 – Keeping Still
Virtuoze betovering door Compagnie 111
In de schouwburg is het donker. Heel donker. Zelfs de groene UIT-bordjes zijn verstopt. De techniek in de zaal zit tussen zwarte doeken. Je ziet niet eens dat het voordoek opengaat. Maar ineens staat in de verte een trombonist te spelen, en verschijnt op de achtergrond stukje voor stukje een lijn. Dan wordt het weer donker.
78 lichtgevende paarse staven komen vanuit de duisternis naar beneden glijden. Ze hangen een ogenblik stil, maar beginnen dan in formaties te bewegen. Er ontstaat een waar stokkenballet, met fascinerende patronen. » lees verder over Festival aan de Werf 2010 – Plus ou moins l’infini
Het begint zo leuk …
FIVE PEOPLE van het Gentse CAMPO begint leuk. Erg leuk. We mogen pas vlak voor aanvang naar binnen, en zodra we zitten worden we welkom geheten door een krullenbol met een zendermicrofoontje. Ze stelt ons voor aan twee stoelen en vijf mensen. Ze vertelt ons dat op één van de stoelen een vrouw zit op hoge hakken die kauwgom kauwt. Wacht even – je kunt ons nog meer vertellen maar dat is niet zo. De krullenbol loopt weg, maar haar stem praat door. Haar rol is overgenomen door een speakertje op de plek waar ze net stond. » lees verder over Festival aan de Werf 2010 – Five people
9 rode dekentjes op een leeg toneel
Het licht op het toneel is al aan als het doek opengaat. Geen decor, geen danser te zien, geen geluid te horen. Er staan 2 microfoons op statieven, achterop ligt een stapeltje rode dekens. Als je voor de special effects kwam, zit je hier verkeerd. Het toneel lijkt leger dan leeg. Ging het doek soms te vroeg open, waren de dansers nog niet klaar? Vanuit de zaal loopt een man het toneel op. Gelukkig, het moest zo zijn. Hij loopt helemaal naar achteren, kleedt zich heel langzaam uit tot op zijn ondergoed, pakt een dekentje van de stapel, slaat het om en gaat ergens staan. Intussen komen ook de andere dansers op, allemaal vanuit de zaal, via de zijkant. De eerste lach valt als er een vanaf rij 1 met één grote stap op het toneel staat. » lees verder over Alain Platel – Out of Context – For Pina
Al sinds de enthousiaste reacties op de eerste voorstellingen in Carré stond deze voorstelling op mijn verlanglijstje. 22 mei in Alphen heb ik de show eindelijk gezien.
Ik was niet de enige met gespannen verwachtingen: de voorstelling was uitverkocht, en het enthousiasme spatte bij al voorbaat van de gezichten bij de aanblik van twaalf paar sneakers op de toneelrand. De dansers van Blaze zijn geselecteerd uit meer dan 400 kandidaten van over de hele wereld. Ze hebben stuk voor stuk een indrukwekkend CV met grote namen als Madonna en Kylie Minogue. » lees verder over Blaze – streetdance is veel meer dan kunstjesdoen
Breaking the cord
Choreografe Deborah Hay heeft door de aswolk het Springdance festival niet gehaald. Haar solo verviel, maar de wereldpremière van Breaking The Chord in de Nicolaïkerk gaat wel door. Bij de entree wordt een tekst van Hay uitgereikt, waarin ze afstand lijkt te nemen van de voorstelling, maar tegelijkertijd ook weer niet. Vreemde introductie, waarbij je alleen maar kunt gissen naar de discussies achter de schermen. » lees verder over Springdance 2010
TOT is gespecialiseerd in de technische begeleiding van internationale gezelschappen in Nederland. Zelf draai ik sinds 1997 mee in het wereldje van de internationale tournees. Ieder land is anders, ieder theater is anders, en generaliseren is gevaarlijk. Maar toch merk ik dat de Nederlandse reiscultuur eigenaardigheden kent die je nergens elders aantreft, en dat theatertechnisch Nederland in buitenlandse ogen een wereld apart is. Met plezier deel ik mijn bevindingen met wie geïnteresseerd is in de cultuurverschillen in de internationale theaterwereld. TOT werkt met grote producties en in grote schouwburgen; bij kleine voorstellingen zal een deel van dit verhaal anders zijn.
» lees verder over Cultuurverschillen in de internationale theaterwereld
Voor het verhuren van zalen, al dan niet in combinatie met het programmeren van voorstellingen, is allerlei software in de handel. Het ene planningsprogramma wordt geleverd door een groot bedrijf, het andere door een kleine organisatie. De een heeft 500 klanten, de ander 35. De een is een webapplicatie, de ander vereist installatie op een eigen server en lokale werkstations. Het ene programma heeft een ijzeren logica die je dwingt tot een bepaalde aanpak, het andere is juist heel flexibel en volledig configureerbaar. “Welke moet ik kopen?” is een vraag die me vaak wordt gesteld.
» lees verder over Selectie en implementatie van een planningsprogramma