Springdance 2011 – Studium van Busy Rocks – lichte kost
Het danscollectief Busy Rocks bestaat uit vijf oud-studenten van P.A.R.T.S. We krijgen er vier te zien in de Blauwe Zaal van de Stadsschouwburg Utrecht. Ze zijn al op de vloer als het publiek binnenkomt, en grijpen in als een vrouw op een plek gaat zitten die ze voor zichzelf willen reserveren. Het lijkt daardoor een informele voorstelling te gaan worden, maar die voorspelling komt niet uit.
Poppenspelers
Een danseres in het wit maakt golfbewegingen met haar lichaam, ondersteund door twee dansers in het zwart die haar als poppenspelers manipuleren. Op de achtergrond een moment projectie met de naam van de voorstelling en de namen van de dansers, als de begintitel van een film. Daarna volgt een lange serie tableaus: dansers in het wit worden bewogen en gedragen door dansers in het zwart. Lopen, zwemmen, golven, alles in slow motion en in stilte. Drie lichamen vormen samen een wezen met zes voeten en zes handen. Tussendoor verkleden ze zich in het donker. Alleen is het in de Blauwe Zaal nooit donker: de UIT bordjes boven de deuren maken dat je alles ziet, terwijl je het gevoel krijgt te moeten doen alsof je het niet ziet. Dan maar liever wat licht aanlaten, zou ik denken. Want waarom zou je de wisselingen eigenlijk willen verbergen?
Beetje saai
De beelden zijn aangenaam maar wel een beetje saai, zeker door het patroon van spot-aan-spot-uit. Dan gaat een danseres op de schouders. Haar armen en benen maken een schaduwspel op het achterdoek – tot dat plotseling wordt opengetrokken, wij de stad zien, en de stad een danseres. Wat een mooi effect, en wat goed dat de makers op deze manier gebruik maken van de eigenschappen van de locatie. Later hoor ik dat ze op de locatie waar ze de voorstelling maakten op dit moment een tussenwand omhoog lieten lopen die een enorm achtertoneel onthulde. De ramen in de Blauwe Zaal, van vloer tot plafond, dienden zich aan als alternatief.
De tableaus gaan door, nu zonder dat het tussendoor donker wordt, ook als het achterdoek weer gesloten is. Beter zo. Er komen mooie beelden voorbij, interessante bewegingen, maar er zit eigenlijk weinig ontwikkeling en samenhang in. Nu hoeft er ook niet altijd een verhaal te zijn, maar ik wil als kijker wel de compositie kunnen voelen, begrijpen waarom en wanneer het afgelopen is. En nu is de terugkeer van de projectie, met de credits (ah, natuurlijk, de aftiteling) de enige aanwijzing. Dat maakt het als voorstelling vrijblijvend. Lichte kost. Prima keuze dus van Springdance om dit aan het begin van de avond te programmeren, als opmaat voor de volgende voorstelling.
Choreografie en concept: Tuur Marinus
Dans: Fabián Barba, Benjamin Vandewalle, Marisa Cabal, Tuur Marinus en Stav Yeini
Producent: Caravan Production for Busy Rocks
Muziek: Extracts from “L’Orfeo” by Claudio Monteverdi
John Zorn plays music by Ennio Morricone from the album “The Big Gundown”, Tracks “The Sicilian Clan”, “Tre Kel 5000”, “Chi Mai”, “The Ballad Of Hank Mccain (intrumental)”
Gezien op 16 april 2011 in het Springdance Festival.
Eerder gepubliceerd op Cultuurpodium Online. Foto’s van Busy Rocks.