TOT

Andrew Fee en z’n tappende hiphoppers

Begin maart 2009. Mail van mijn opdrachtgever over een toertje van de Raw Dance Company uit Australië. Of ik de zakelijk leider wil bijstaan in zijn berekening van de technische kosten. Zijn naam, hilarisch genoeg: Andrew Fee. Je zal ‘Salaris’ heten en zakelijk leider zijn. Zeven maanden en 413 mails later kijk ik terug op een geslaagde eerste voorstelling in Nederland, en begint de rest van de tournee.

Uit en thuis

Raw Dance Company is één keer in Nederland geweest op een festival, maar dit is hun eerste tournee. Ik moet hen alles uitleggen. Dat de theaters hier verwachten dat je hetzelfde aantal technici meebrengt als je van hen vraagt, maar dat het dan wel heel snel gaat. Dat 90% van de groepen hier met eigen licht- en geluidsmateriaal reist, en dat dat de enige manier is om binnen de grenzen van de arbeidstijdenwet een voorstelling van enig formaat in een dag te realiseren. En dat als je zelf de vrachtwagen rijdt, die uren afgaan van de tijd die je op het toneel mag werken.

Na de jetlag

Andrew en zijn technicus Geoff slikken alles dapper door, en uiteindelijk landen ze na een lange vlucht de dag voor de tournee op Schiphol. De technicus kruipt achter het stuur van de vrachtwagen en vindt rechts rijden nog niet zo eenvoudig. Volgt een rondje langs de verhuurbedrijven: drumstel ophalen, trussen en hijsspullen inladen, het geluid, en dan het licht. En zelfs wanneer blijkt dat de verhuurder een vrachtwagen heeft meegegeven die een maatje te klein is, hebben ze nog plezier. Dansers, beatboxer en muzikanten liggen al lang in een bungalow voor de televisie.

Tot de laatste minuut

De volgende dag, in Theater de Vest in Alkmaar, blijft het tot de laatste minuut spannend. Het valt niet mee, alles in één dag in elkaar te zetten als je een zware jetlag hebt, en alle spullen vers van het verhuurbedrijf komen. Van de truss wordt een groot kruis gemaakt, dat voor de helft boven het publiek hangt. Nederlandse geluidsman Willem ziet de muzikanten die dag voor het eerst, en maakt het hen direct naar de zin. Belichter Geoff programmeert de laatste lichtstand 5 minuten voordat het publiek binnenkomt.

Wat een feest!

Maar dan barst het feest los! Een kort intro door de band, een strakke tapdansroffel uit vijf paar voeten en de sfeer is gezet. Het bandje speelt zo strak dat je soms vergeet op hen te letten. Want wat zijn die dansers ongelooflijk goed! De energie knalt van het podium af. Streetdance en tap lopen in elkaar over, alles gaat met hetzelfde ogenschijnlijke gemak. En zo strak! Ze maken tussendoor grappen naar het publiek die nooit flauw zijn. En het geluid van een potje ‘luchtdrumstel spelen’ blijkt tot ieders grote verrassing uit de keel van de beatboxer te komen. Die legt vervolgens terloops zo simpel de werking van een loop station uit dat je ’t nooit meer vergeet. De tijd vliegt voorbij. Sterdanser is – Andrew Fee!

De kop is eraf

Alkmaar had een heerlijke avond. Die wens ik ook Haarlem, Delft, Lelystad, Eindhoven, Breda, Tilburg, Enschede en Hoogeveen van harte toe.

Gezien in september 2009 in De Vest, Alkmaar.

Eerder gepubliceerd op Cultuurpodium Online. Foto’s van Raw Dance Company.