Een uitverkocht congres in het Zaantheater. Wat neem je mee naar huis als theater, als producent of als gezelschap?
BPP-directeur Peter Joziasse trapt af:
CRM gaat over het behoud van de 20% van de klanten die 80% van het geld binnenbrengt.
Zo, die zit. Tijd voor de keynote sprekers. » lees verder over Get Connected – CRM in de podiumkunsten
Je kunt er een halve dagtaak aan hebben de wereld en/of je eigen vrienden op de hoogte te houden van wat je doet. Zeker als je op meerdere sociale media actief bent. Waar kun je welk bericht posten, wat zet je op Facebook, wat op Twitter, Google+, LinkedIn, … ?
Via Facebook (jawel …) kwam ik deze geweldige wegwijzer tegen. Neem ‘m met een korreltje zout, maar helemaal onzin is het niet. » lees verder over Waar moet ik mijn bericht posten?
Gisteren deed ik een bestelling via internet. Ik bereidde me alweer voor op een bezorging van het type “wij bezorgen uw bestelling tussen 07:00 en 19:00, u zorgt maar dat u thuis bent”. Maar vanochtend vond ik tot mijn verrassing dit in mijn mailbox:
Beste heer/mevrouw,
Vandaag bezorg ik bij u een pakket van bedrijf XXX met barcode 9AAAAA99999999. Kijk op www.postnl.nl/ontvangen en vul uw postcode en huisnummer in om te zien hoe laat ik bij u langs kom. » lees verder over ICT dient de mens
Opera van het zuiverste water
Une Flute Enchantée, oftewel Die Zauberflöte. Frans gesproken, Duits gezongen, Nederlands boventiteld. Het paneel met de titels hangt, o wat een feest, tussen de lampen boven het toneel in plaats van helemaal vooraan, zodat ook de voorste rijen zonder nekkramp het verhaal kunnen volgen. De Franse teksten zijn een luchtig commentaar op de gezwollen Duitse liedteksten. Het verhaal is al serieus genoeg. » lees verder over Holland Festival 2011 – Une Flute Enchantée
Breakdance in een keurslijf
De grote zaal van de Stadsschouwburg Amsterdam zit lekker vol. Een qua leeftijd, kledingstijl en huidkleur gemêleerd publiek. De voorstelling is aangekondigd als “een project dat een brug wil slaan tussen noord en zuid, tussen subcultuur en gevestigde cultuur.” Aan het publiek zal het niet liggen. Een strak beeld: zwarte coulissen, een witte vloer en een witte achtergrond met vier witte lichtvlakken. Een onbeschreven blad waarop van alles mogelijk is. » lees verder over Holland Festival 2011 – Nya van Abou Lagraa
Vogels met een boodschap
Voorop het toneel ligt een zilverachtige strook folie. Het lijkt wel water. Langzaam licht de strook op. De reflectie onthult contouren van het decor en dient als lichtbron voor de eerste scène. Spannend en mysterieus begin!
Een kale man in een lang gewaad snelt als een pinguïn over het speelvlak, wapperend met handen en voeten. Een magere vrouw, met ontbloot bovenlijf en op zwarte pumps, komt heupwiegend vanuit het donker naar voren, zingzegt iets onverstaanbaars, zet grote ogen op, draait met haar bovenlijf, het haar strak in een knot als een ballerina. Een zwaar getatoeëerde man laat zijn bovenlichaam zachtjes golven. » lees verder over Holland Festival 2011 – Birds with Skymirrors
Smakelijk voorproefje
Eén blik op het techniekeiland middenin de zaal zegt genoeg: een beest van een geluidstafel, een lichtcomputer voor bewegend licht en een aantal laptops verraden een stevige rol voor de techniek in deze voorstelling. Er is regelmatig discussie over de vraag of dat nou nodig is: zoveel mooie dure plaatsen verstoken aan de technici en hun apparaten. En soms is een regiecabine of een plaats helemaal achterin de zaal een prima alternatief. Maar bij live muziek met zenders in een akoestisch ingewikkelde zaal als het Muziekgebouw aan ’t IJ, waarbij licht, geluid en video ook nog eens spatgelijk moeten gaan, is plaatsing essentieel voor kwaliteit. » lees verder over Holland Festival 2011 – The Long Count
